Bir İstanbul Serencamı Daha (2)
Ziyaretler, Geziler, Müşahedeler..
Bu son İstanbul ziyaretinde, mutad olduğu üzere, hısımlarımı, ahbaplarımı, arkadaşlarımı ziyaret ettim. Vaktim kısıtlı olduğu için pek çok ahbapla görüşemedim.
İki dünürüm de İstanbul’da. Onlarla hısımlıktan öte bir muhabbet hukukumuz var. Sohbetlerimize doyum olmaz. Kayınbiraderi Fatih’teki işyerinde ziyaret ettim. Elli yıllık rafıklarımızla iki lafın belini kırdık. Kur’an, hadis, tefsir okunan sohbetlere de iştirak ettim. Yayıncılar çarşısına gittim. Hemşehrim ve değerli dostum Akif Öztürk’le yayın dünyası üzerine sohbet ettik, birlikte ikindi namazını kıldık.
Yayıncılık üzerine sohbetimizde bir arzumu dile getirdim. Futbolcuların menajerleri var. Onlar kulüplerle görüşmeleri yapıyor, futbolcuya da bir imza atmak kalıyor. Yayın dünyasında da bu sistemin benzeri olmalı. Bizim Antep’te bir söz var; “Kızımı al, diyenin kızı ucuz olur” denir. Ben de aynı şekilde düşünüyorum. Bir yayınevine, “kitabımı basar mısınız?” deyince değeri düşüyor. Onun için şahsen ben bekliyorum. 2008 yılına kadar 120 kitabımız yayınlandı demiştim. Memleketimde vaktim bollaştı, yeni teliflerimizle birlikte –Maşallah- buy sayı 150’yi buldu (20 tanesi cep boy kitap). Bugüne kadar yirmiden fazla kitabımız çalındı. (Adı lazım değil, bazı sözde yayınevleri ve bazı kuruluşlar kitaplarımızın üzerine sahte isimler koyarak yayınladılar. Hatta ansiklopedimizi hırsızlayanlar oldu.) Bu gibi çalıntıları takiple ve mahkemeyle uğraşacak olsak yazı yazamayız. İşte menajerler veya yayıncılık kuruluşları bu sahtekarlarla mücadele etse, yurt dışı yayınları takip etse iyi olur. Rabbim hakperest ve mesleğinin ehli olanlarla karşılaştırsın.
İstanbul’a her gelişimde Berzah âlemine göçmüş büyüklerimizi de ziyaret ederim. Yine de vaktim nisbetinde bu âdetimi uyguladım. Yağmurlu bir günde Eyüb Sultan Hazretlerini ziyaret ettim. Fatih Sultan Mehmed’i, Yavuz Sultan Selim’i ziyaret ettim. Tramvayla Divanyolu’ndan geçerken orada medfun padişahların, hazirelerde yatanların ruhlarına fatihalar okudum.
Yine mutad olduğu üzere Eminönü’nden vapura binerek Üsküdar’a geçtim. Gemideki büfeden çay alarak denizi seyrettim. O sırada merhum Pınar abi aklıma geldi. (emekli öğretmen Selahattin Pınar) Bu değerli ahbabımız, vapura binip Üsküdar’a gidişini ve akrabalarını ziyaret edişini anlatırken dinleyenlerden biri; “Ağabey, Marmaray’la geçseydiniz daha ve rahat ve çabuk giderdiniz” deyince Pınar abi şöyle demişti: “Kardeşim ben vapurda denizi seyretmek ve o arada bir çay içmek istiyorum. Bu kadarcık zevkime engel olmayın.”
Üsküdar ziyaretinin ilkinde Şemsipaşa Camiinde cemaate yetişip öğle namazını kıldım. Kızkulesi hizasına kadar yürüdüm. Aziz Mahmud Hüdai Hazretlerinin ruhuna fatiha-i şerif hediye ettim. Bu mübarek zattan bahis açılmışken bizim delikanlının bir hatırasını nakledeyim. Biz Antep’e döndükten sonra bir Pazar sabahı Aziz Mahmud Hüdai Hazretlerinin türbesinin de bulunduğu camie gitmiş. Fotoğrafları ve videoları gönderdi. Müthiş kalabalıkmış. Sabah namazından önce yarım saat Kur’an-ı Kerim okunuyormuş. Kendisi namazı dışarıda montunu sererek kılmış. Namazdan sonra gidenler olunca içeri girmiş. Tevhid zikri insanı bambaşka âlemlere götürüyor. “Gitmeseydiniz birlikte giderdik” dedi. İnşallah bir dahaki gelişte” dedim.
Üsküdar’a bu ilk gidişimde kitap fuarını da gezdim. Bütün yayıncıları gıyaben tebrik ettim. Okuma nisbetinin düştüğü, neredeyse herkesin, bebeklerin yalancı emzikle oyalandığı gibi akıllı telefona mübtela olduğu bir zamanda kitap yayınlamak cidden tebrike şayan…
Üsküdar’a ikinci gidişimde bu defa Paşalimanı’ndaki Büyükşehir belediyesinin sosyal tesislerine gittim. Arkadaşlarla zaman zaman buraya gelirdik. Baktım oradaki mescidi kaldırmışlar. Laf belediyeye gelmişken bazı tespitlerimi aktarayım. İki defa vapurla Üsküdar’a gittim ve döndüm. Yani toplam 4 vapur. Aynı vapurlar mı denk geldi, bilmiyorum. Camlar âdeta buzlu cam olmuştu. İnsan bir temizletmez mi? İkincisi yıllardır hizmet veren mescidi niçin yıkıyorsunuz? Avcılar Sosyal tesislerine gittim. Hafriyat kamyonları çalışıyordu. Güvenlik görevlisine sordum. “Yenisi yapılacak. Onun için yıkıldı” dedi. Gül gibi tesisti. İçinde mescidi de vardı. Yoksa bunun için mi yıkıldı? 1994’ten sonra belediye Refah Partisi’ne geçince hem sosyal tesisler yapılmış, hem de hepsinin içerisine mescit inşa edilmişti. (Emirgan, Yıldız Parkı, Çamlıca, Fethipaşa Korusu ve diğerleri…) Şimdi onların âkıbeti nice oldu, bilmiyorum.
Belediye demişken, Büyükşehir belediyesinin Kabataş meydan düzenlemesini beğendim. Sahil kenarını Hüyük şeklinde yapmışlar. Oradan Boğaziçi’nin muhteşem manzarası seyrediliyor. Alt kısımda yolcu salonları, kafeterya ve kitapevi var. Çok güzel. Tebrik ederim.
Geziler demişken, Riva’daki ormanlık bölgedeki “Bozdağ Film Platosu”nu ziyaretimizden bahsetmezsek olmaz. Diriliş Ertuğrul, Kuruluş Osman ve şimdi de Kuruluş Orhan dizilerinin çekildiği mekanı baştan sona gezdik. Kayı obasının çadırlar, padişah otağları, kaleler ve tekfurların kaleleri orijinaline yakın yapılmış. Büyük çadırdaki atlı gösteriler muhteşemdi. Cüneyt Arkın’ın filmlerinde görmüştük. Atın karnının altına saklanıp sonra aniden çıkıp düşmanı okluyordu. Gösteriyi yapanların bir hareketi de öyleydi, süvari atın karnının altından geçiyordu. Yalnızca ok atmak yoktu (seyirciler şişlenebilir diye herhalde!) Mehmet Bozdağ Beyi ve ekibini tebrik ederim.
Gezi kısmına Çukurbostan’ı ve Emirgan sahilini de ilave etmemiz lazım. Fatih Belediyesi Çukurbostan’da ailelerin oturması ve çocukların oynaması için güzel bir park ve kafe yapmış. Bu güzel mekanın otoparkı da var. Ailece gelebilirsiniz. Belediye Başkanını ve ekibini tebrik ederim. Emirgan sahili anlatılmaz, ancak yaşanır. İstanbul’a her gidişimde buraya uğrarım, kanepeye oturup Boğaziçi’ni seyrederim. Bize böyle bir mekanı lutfettiği için Rabbime hamd ederim. Şehitlerimizin uğruna kan akıttığı, gazilerimizin ter döktüğü bu beldenin her alanda İslam’ın güzelliği ile de donanması duâmı tekrarladım.
