DEPREMİN ARDINDAN UMUT ARAYANLAR
6 Şubat depreminin ardından iki yıl geçti. Fakat geçen o iki yıl içerisinde gözyaşı, acılar ve umut arayışı hiç bitmedi. Bu sefer enkaz altında değil, konteynerlerde umut arayışı vardı. Türkiye, deprem kuşağında yer almanın acısını depremle ve deprem sonrası gerçekliğiyle de yüzleşti. Ülkemizde yaşanan depremler, sadece binaları değil, umutları, hayalleri ve hayatları da yerle bir etti.
Depremin üzerinden koca iki yıl geçti ama acılar hâlâ taze. Enkaz altında kalan canlarımızı kaybettik, yaralılarımız hastanelerde şifa arıyor. Evsiz kalan binlerce insan, soğukla, açlıkla ve çaresizlikle mücadele ediyor.
Depremzedeler, sadece maddi kayıplarla değil, aynı zamanda psikolojik travmalarla da boğuşuyor. Kaybettikleri sevdiklerinin acısı, geleceğe dair belirsizlik, travmanın yarattığı korku ve endişe, depremzedelerin omuzlarına ağır bir yük bindiriyor.
Geçen bu iki yıl içerisinde devletin açıkladığı konut teslimi beni şok etti. Henüz depremzedelere sadece yüzde otuzu teslim edilmiş. Yani daha üçte ikisi teslim edilememiş. Bence bu durum çok vahim. Deprem olan bölgelerimizde vatandaşlarımız tek göz konteynerlerde yaşam mücadelesi veriyor. Zaten o bölgelerde kış ağır şartlarda geçiyor, artı konteyner zorlukları da cabası. Oysaki devletimiz tüm gücüyle, daha da zorlayarak özveriyle mücadele verip, şu ana kadar yüzde yetmişi tamamlamış olmalıydı.
Unutmayalım ki, deprem bir doğa olayıdır, ama onun yarattığı yıkımı azaltmak, acıları dindirmek bizim elimizdedir. Birlikte hareket ederek, dayanışma içinde, kimsenin mezhebine veya ırkına bakmadan yaralarımızı sarabilir, yeniden ayağa kalkabiliriz.
Depremzedeler, yalnız değilsiniz. Türkiye sizinle birlikte ağlıyor, sizinle birlikte umutlanıyor. Bu zor günleri aşacak, yeniden güneşli günlere ulaşacağız.
Kahramanmaraş, Malatya, Adıyaman, Adana, Gaziantep, Hatay, Şanlıurfa, Elazığ, Diyarbakır... Sizleri seviyoruz, dualarımız sizlerle.
Umutla, dayanışmayla ve sevgiyle...
Murat Gülşan
