HAYAT ARKADAŞI OLMAK
Bir evlilikte en önemli unsurlardan biri, eşlerin birbirine gerçekten sahip çıkmasıdır. Bu sahiplenme, baskı ya da kıskançlık anlamında değil; tam aksine, koruma, destek olma ve zor zamanlarda yanında durma anlamında olmalıdır. İnsan, sevdiklerine sadece mutlu günlerinde değil; kırgın, öfkeli, yorgun olduklarında da sahip çıkmalıdır. Çünkü sevgi, sadece güzel anlarda değil; fırtınalı günlerde ayakta kalabilme gücüdür.
Bir insan eşini severken, onun hem ruhunu hem de kalbini bir emanet gibi görmelidir. Eşine sahip çıkmak, onun duygularını incitmemek, onu başkalarının karşısında küçük düşürmemek ve her şeyden önemlisi onu yarı yolda bırakmamaktır. Sinirlenmek, kırılmak, tartışmak her ilişkide olur. Ancak olgun bir insan, öfkesine yenilip sevdiğini terk etmez; aksine, o anı aşmanın yolunu bulur. Çünkü asıl sevgi, “gitmek” kolayken “kalabilmektir.”
Evlilik, iki insanın birlikte bir hayat kurma yolculuğudur. Bu yolculukta zaman zaman inişler, çıkışlar, yanlış anlaşılmalar olur. Fakat önemli olan, her fırtınadan sonra el ele tutuşabilmektir. Bir eş, öfkelendiğinde çekip gitmeyi alışkanlık haline getirirse, ilişkide güven duygusu yavaş yavaş yok olur. Karşı taraf, her tartışmada “acaba yine yalnız mı kalacağım” korkusunu taşımaya başlar. Bu da sevgiyi zayıflatır, aradaki bağı yıpratır.
Oysa sahip çıkmak; “Seninle sadece mutluyken değil, zorlanırken de varım” demektir. Eşini koruyup kollamak, onu dış dünyanın acımasızlığından saklamak kadar, bazen kendi öfkesinden de koruyabilmektir. Her evlilikte kırgınlıklar olur ama esas olan, o kırgınlığı onarmaya niyet etmektir. Çünkü sevgi, özen ister. İhmal edilen her duygu, yavaşça uzaklaşmaya dönüşür.
Bir eş, karşısındaki insanın sadece sevgilisi değil, aynı zamanda yoldaşı, sırdaşı ve sığınağı olmalıdır. İnsan bazen hayatın yükü altında ezilir; iş, aile, sağlık ya da geçmişin izleri derken ruh yorulur. İşte o zaman bir eşin eli, en güçlü desteği olmalıdır. Çünkü evlilik, sadece iki bedenin değil; iki ruhun dayanışmasıdır.
Kızgınlık anlarında bile eşine sahip çıkmak, olgunluğun ve gerçek sevginin göstergesidir. “Seni seviyorum” demek kolaydır; ama her şeye rağmen yanında durmak, işte o gerçek sevgidir. Evlilikte en kıymetli cümle bazen “Gitme” değil, “Ben buradayım” demektir. Çünkü gitmek bir anlık karardır, kalmak ise bir ömürlük bağlılıktır.
Sonuç olarak, eşine sahip çıkmak; sadakat, merhamet ve olgunluk ister. İnsan, sevdiğine sahip çıktıkça hem kendi kalbini büyütür hem de karşısındaki insana güç verir. Unutulmamalıdır ki, birini gerçekten sevmek, onu terk etmeden sevebilmektir.
