Günümüzdeki sıkıntılarımızın temel sebebi, salâbet-i diniyye sahibi Müslümanların azlığıdır. Evvelâ “salâbet-i diniyye” nedir? Bunu açalım. İnsanlarımızı o hale getirdiler ki, temel İslâmî tâbirleri bile anlayamıyor, maalesef…
Salâbet: Metanet, sağlamlık, mukaddesatı korumak hususunda, cesaret, metanet ve sebat gibi sıfatla muttasıf olmak…
Salâbet-i diniyye: Dinini ve dinin emirlerini korumak ve tatbik etmekteki ciddiyet ve sağlamlık.
Salâbet-i diniyye deyince akla gelen ilk örneklerden biri Hz. İbrahim Aleyhisselam’dır. Hz. İbrahim’in babası Azer bir puthanede bekçi idi. Kavmi müşrikti. Putlara tapıyordu. Henüz gençlik çağındayken bir gün, herkes bayram yerine gitmişken o gidip puthanedeki bütün putları kırdı ve baltayı da en büyük putun boynuna astı. Bayram yerinden dönen halk, bu durumu görünce müthiş öfkelendi ve bu işi Hz. İbrahim’in yaptığını söylediler. Hz. İbrahim ise tevriye yaptı, “Baksanıza fâil orada. Balta da boynunda asılı” dedi. Halk, “O yerinden kımıldamaz” deyince de; “Siz nasıl olur da yerinden kıpırdayamaz, kendini koruyamaz bir puta ilah dersiniz?”
Kur’an-ı Azimüşşan’da Hz. İbrahim (as) ile ilgi pek çok bilgi verilmektedir. Bakara 124-132; En’am 74-84; Hûd 65-76; Enbiya 68-71; Şuâra 69-89; Ankebut 16-27; Saffat 83-113 ve diğer birçok sûrede Hz. İbrahim kıssası nakledilir.
Bütün peygamberler gibi Hz. İbrahim (as) da salâbet-i diniyyede örnek bir şahsiyetti. Allah’ın dinini tebliğ hususunda hiçbir zorluktan yılmaz, hiçbir zalimden çekinmezdi. Allah’ın hükümlerinin hakimiyeti için bizzat Nemrut’a telkinde bulunmuştu. Onun İslamiyet’i kabul etmesini, Allah’ın hükümlerini uygulamasını ve bu şekilde idare makamında kalmasını söylemişti. Nemrut, dünya tarihinde bütün yeryüzünde hüküm süren dört idareciden biri idi. (Bunlar: Nemrut ile Buhtunnasr -Bunlar kâfirdi- Hz. Süleyman Aleyhisselam ile Zülkarneyn)
Nemrut, Hz. İbrahim’in tebliğine karşılık vahşetle cevap verdi. Dağlar gibi odun yığınları yığdırıp bunları ateşe verdi. Mancınıkla Hz. İbrahim’i ateşe attırdı. Enbiya Sûresi’nde bu hadise nakledilmektedir. Hz. İbrahim (as) henüz havada iken Hz. Cebrail (as) yetişmiş, “Bir arzusu olup olmadığını, ne emrederse yapacağını” söylemişti. Hz. İbrahim’in (as) cevabı, “Hasbunallah ve ni’me’l vekil” (“Bana Allah kâfidir, o ne güzel vekildir” cevabını verdi.) Bir defasında merhum kayınpederi Urfa’ya götürmüştük. Orada Balıklı Göl’ün kenarında yukarıdaki mancınıkları göstererek o hadiseyi anlatıp da Hz. İbrahim Aleyhisselam’ın bu cevabını nakledince, kayınpeder şöyle dedi “Aferin!” Biz de güldük. “Hz. İbrahim (as) senden aferin aldı ya…” dedik. Bu samimi ifade de güzel bir hatıra kaldı…
Âyet-i kerimenin devamına meâlen bakalım:
“Ey ateş! İbrahim için serinlik ve esenlik ol!’ dedik.
“Böylece ona bir tuzak kurmak istediler; fakat biz onları, daha çok hüsrâna uğrayanlar durumuna soktuk. (Enbiya / 69-70)
Hz. İbrahim, gül bahçesine dönen ateşin ortasında yedi gün kalmıştı. Nemrut bu durumu görünce müthiş bir korkuya kapıldı. Filistin toprakları ve Şam bölgesi başta olmak üzere pek çok yeri Hz. İbrahim’e verdi. Hz. İbrahim ona tebliğden ve İslamiyet’i kabul etmediği takdirde perişan olacağını söylemekten geri durmadı. Nitekim bu hadiseden kısa bir müddet sonra Cenab-ı Hak, bu zalim taife üzerine sivrisinek kullarını musallat etti. O zalim kavim bu şekilde helak oldu. Nemrut’un burnuna giren bir sivrisinek onun beynine yerleşti ve helakine sebep oldu.
Düşünün, bir kişi, dünya imparatoru bir zalimin karşısına dikiliyor. İşte salabet-i diniyye budur. Allah’a güvenen bir kimse kimden çekinir ki…
Hz. İbrahim’in (as) bu salabet-i diniyyesini örnek alan değerli insanlardan biri olan Ali Çeliker’in yaptıklarını hatırlamadan olmaz. Şehrimizdeki (Gaziantep) büyük kilise uzun müddet hapishane binası olarak kullanılmış, yeni hapishane yapılınca burası boşalmıştı. Şehrimizin ileri gelenleri derhal bir dernek kurmuş, burasının cami olması için teşebbüse geçmişlerdi. Cumhurbaşkanı Turgut Özal’a çıkıp durumu arz etmiş ve olur işaretini almış, bunun üzerine çalışmalarını süratlendirmişlerdi. O devirdeki vali bey, “Orası tarihî eser. Orada tarihi eser var. Çan kulesindeki çan!” demişti. Bunun üzerine Ali Çeliker, dört hamal tutup o çanı yerinden söktürmüş, valinin makam odasına taşıtmış ve, “İşte şimdi o tarihî eser yok!” demişti. Neticede orası “Kurtuluş Camii” olarak ibadete açıldı. Bir Müslüman’ın yiğit tavrı ile
