Herkesin bir hayali var. Benim hayalim de şu: İnşallah, Rabbimin lütfuyla cennete gittiğimizde peygamberlerin maceralarını seyretmek isterim. Peygamber Efendimiz’in (asm) haber vermesiyle 124 bin peygamber var. Hepsini çok seviyorum ve hürmetle yâd ediyorum. Kur’an-ı Kerim’de ismi geçen peygamberlere Fatiha-i Şerif hediye edip selat ü selam gönderiyorum. Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de bazı peygamberlerin maceralarını nakletmekte. O kıssalardan alacağımız pek çok dersler var. Hz. Nuh Aleyhisselam kıssası gibi.
O yıllarda yaşayan insanlara Rabbim uzun ömür nasip etmiş. Hz. Nuh Aleyhisselam 40 yaşında iken peygamberlik vazifesini almış. Tam 950 sene insanları İslam’a, Tevhid inancına davet etmiş. Tufandan sonra 60 yıl daha yaşamış, 1050 yaşında vefat etmiş.
Hz. Nuh Aleyhisselam peygamberlik vazifesi esnasında, puta tapan kavminin ağır hakaretlerine, zulümlerine, işkencelerine maruz kalmış. Hepsine sabretmiş, Allah’ın dini olan İslamiyet’i tebliğ etmekten geri durmamış. En yakınlarının inkârı ona büyük ızdırap vermiş. Hanımı Vâile ile oğlu Ken’an kâfirler safında yer almış.
Hz. Nuh (as), “sabır taşı çatladı” denir ya, uzun tebliğ devresinden sonra, “Ene mağlubun fentasir” [“Ben yenik düştüm bana yardım et!”] (Kamer Sûresi /10) diye Cenab-ı Hakk’a niyazda bulunmuş. Hz. Nuh’un (as) “Rabbî lâ tezer ‘ale’l ardi mine’l kâfiriyne deyyâre” [Nuh, ‘Rabbim!’ dedi, yeryüzünde kâfirlerden hiç kimseyi bırakma!”] (Nûh Sûresi / 26)
Bu bedduayı kabul buyuran Rabbimiz, kâfirlerden bir tekini bırakmadı.
Kur’an-ı Kerim’de Nuh Aleyhisselam’ın kısassıyla ilgili tafsilatlı bilgi bulabilmekteyiz. A’raf / 59-64; Tevbe/ 70-73; Hûd / 25-49; Enbiya / 76-77; Mü’min / 23-30; Furkan / 37; Şuâra / 105-122; Ankebut 14-15; Saffat / 75-82; Zariyat / 46; Kamer / 9-16
Bu âyet-i kerimelerden bazılarını teberrüken hatırlayalım ve bu şanı yüce Peygamberi hürmetle, muhabbetle yâd edelim. Kur’an-ı Azimüşşan’da meâlen şöyle buyruluyor:
“Daha önce Nuh da duâ etmiş, biz onun duâsını kabul etmiştik. Böylece kendisini ve çevresini büyük sıkıntıdan kurtarmıştık.
“O’nu, âyetlerimizi inkâr eden kavimden koruduk. Gerçekten onlar, fena bir kavim idi; bu yüzden de topunu birden suya garkettik.” (Enbiya / 76-77)
“Nûh kavmine gelince, peygamberleri yalancılıkla itham ettiklerinde onları suda boğduk ve kendilerini insanlar için bir ibret yaptık. Biz zâlimler için acıklı bir gazap hazırlamıştık.” (Furkan / 37)
“Andolsun ki biz Nûh’u kendi kavmine gönderdik de, o, dokuz yüz elli yıl onların aralarında kaldı. Sonunda onlar zulümlerini sürdürürken tûfan kendilerini yakalayıverdi.
“Fakat biz onu ve gemidekileri kurtardık ve bunu âlemlere bir ibret yaptık.” (Ankebut / 14-15)
“Onlardan önce (Âd ve Semûd kavimlerinden önce) Nuh’un kavmi de yalanladı, hem de kulumuzun yalancı olduğunda ısrar ederek ‘O delirdi’ dediler. Ve (Nuh, davetten vazgeçmeye) zorlandı.
“Bunun üzerine Rabbine, ‘Ben yenik düştüm, bana yardım et!’ diyerek yalvardı.
“Biz de derhal nehir gibi devamlı akan bir su ile göğün kapılarını açtık.
“Yeryüzünde kaynaklar fışkırttık. Her iki su, takdir edilmiş bir işin olması için birleşmişti.”
[Gökten yağan yağmur ve yerden fışkıran su birleşerek, Nuh’un inkârcı kavminin helâkini hazırladı.]
“Nuh’u da tahtalardan yapılmış, çivilerle çakılmış gemiye bindirdik.” (Kamer / 9-13)
Kur’an-ı Kerim, Rabbimizin kelamıdır. Kelam sıfatının tecelli etmiş halidir. Bu bakımdan her an nâzil olmakta, hepimize hitap etmektedir. Allah’ın dinini tebliğ eden, yaşayan, Allah’ın hükümlerinin hâkimiyeti için çalışan her mü’min Hz. Nuh Aleyhisselam’ın bir temsilcisi gibidir. Bu tebliğe karşı çıkanlar da işte o suda boğulan kâfirler topluluğunun benzerleridir. Bu Nuh kıssasının benzeri âhirzamanda da yaşanacak ve Hz. İsa Aleyhisselam’ın İslam sancağını kaldırmasıyla yeryüzünde bir tek kâfir kalmayacaktır. Ömrü olan görür. Dün Hz. Nuh Aleyhisselam’la dalga geçenlere ne oldu!..
