"İnşallah, İnşallah"
Sabah vakti uykudan kalktığımda telefonum çaldı.
-"Arabayı alabilecek misin? Araba hazırmış." dedi. Dışarıda bulgur gibi kar yağıyordu. Etraf bembeyaz olmuştu, üç beş saat içinde. Gelen telefon beklenen telefondu.
Metro durağındayız. Asansörde okul öğrencileri, bir metro görevlisi ve ben olmak üzere yedi kişiyiz. Okulların kar yağışı nedeniyle tatil edilmesine sevinen öğrenciler, kendi aralarında konuşurken metro görevlisi usulsüz ve izinsiz söze karıştı.
-"Bu Milli Eğitim var ya, eğitimin anasını ağlattı. Sizi de ağlatıyor, zulüm yapıyor bu hükümet. Bunların hangi işi doğru ki? Dünden tatil etseydi ya okulu. Sizi de mağdur etti. Yazık!" diyerek lafı kesti. Ortalık buz gibi oldu bir anda. Öğrencilerde çıt yoktu.
Metro görevlisinin yüzüne baktım ve,
-"Ben öğretmenim. İdarecilikte yaptım, müdürlükte de. İşlerinin ne kadar zor olduğunu biliyorum. Kaldı ki kar gece başladı yağmaya. Sabaha karşı yoğunlaştı. Okul müdürü okulu gece tatil edebilir mi? Dünden tatil etseydi, kar yağmasaydı niçin tatil etti derdiniz. Kar yağıyorken bir öğrencinin ayağı kayıp düşse, kolu ya da ayağı kırılsa okul müdürü direkt suçlu olurdu. Bu işler sizin bildiğiniz gibi kesip atmakla olmuyor. Olur olmaz şeyler konuşmakla, arkalarından bilip bilmeden olmuyor." dedim. Öğrencilerin benim sözlerimi iyi anladığını sanıyorum, çünkü metro görevlisi de sus pus oldu, cevap vermedi.
Kalpler katılaştıysa, kalpler karardıysa ne yaparsınız? Dedikodu, iftira, yalan, kara propaganda bunların aşı ekmeği olmuş sanırım. Ne olursa olsun, nerede olursa olsun taraf tutmamalı, doğruyu konuşmalı, objektif olmalı, bilmediğin konuda hiç konuşmamalı. Çünkü göz, kulak, dil her şeyden sorumludur.
Her şey kötü değil. Karamsar olmamak gerek. Neden mi?
Arabayı almaya gittim.
-"Ustam, araba hazır mı?"
-"Evet, arabanız hazır. Lakin üşümüşsünüzdür, bir çay iç de öyle gidersin." dedi.
-"Teşekkür ederim. Başka zaman uğrarım çayınızı içmek için. Kar yağıyor, yolları kaplamadan arabayı teslim edeyim." deyip ayrılırken nur yüzlü bir genç,
-"Abi, kartınızı düşürdünüz." diyerek cebimden düşen İETT kartımı bana uzattı.
-"Teşekkür ederim aslanım. Allah senden razı olsun. Allah seni hem bu dünyada hem de ahirette sevsin, inşallah." dedim. Etmiş olduğum duadan çok memnun olmuştu ki gülümsedi ve,
-"İnşallah, inşallah." dedi.
Ne mutlu, değil mi? Böyle güzel nesiller de yetişiyor Allah'ın izniyle. İyilik galip gelecek, doğrular kazanacak, kötüler istemese de, yalancılar istemese de diyoruz.
Temizle Allah'ım
Kalplerimizi temizle, kar ile,
Süslendir Allah'ım bizi âr ile,
Yakma Allah'ım ateşin Nâr ile,
Geçmesin ömrümüz kıylü kâl ile.
Utanması olmayana ne dersin,
Rabbimiz önce edep, haya versin,
Allah korkusu da yoksa hak yersin,
Geçmesin ömrümüz kıylü kâl ile.
Kul, önce olmalı Allah ile yâr,
Utanır mı insan kalmadıysa âr,
Beklenen kar geldi, neyler yağan kar,
Geçmesin ömrümüz kıylü kâl ile.
Biliriz içimizde has kullar var,
Hayırda yarışan, as kulların var,
Bir de azıtmış, kalbi pas kullar var,
Geçmesin ömrümüz kıylü kâl ile.
Kıylü kâl, dedikodu, gıybet yapma,
Doğru yol dururken yalana sapma,
Doğru söze bilmeden haram katma,
Geçmesin ömrümüz kıylü kâl ile.
11.02.2025
Ahmet Aydın
