İNSAN İLİŞKİLERİNDE “YENİDEN DÜZENLEME”
İnsan olarak toplumsal olay ve olgulara yaşam içerisinde şahit olur ve hatta olay ve olguların bazen parçası oluruz isteyerek veya istemeyerek.
İnsan olarak hepimizin istek ve arzuları hatta amaç ve hedefleri vardır. Çoğunlukla bu amaçlar doğrultusunda ilişkilerimizi var eder, ona yönelik sosyal gruplar oluşturur veya gruplara ait oluruz, “aidiyetlik” duygusu bu anlamda önemli.
Ait olma duygusu bu anlamda, kendini gerçekleştirememiş veya gerçekleştirdiğini sanan insanlar da farklı boyutta ortaya çıkmakta. Peki buna nasıl karar veririz?
İyi bir gözlemci olarak dışarıdan büyük resmi görmek önemli. Bu bağlamda sesleri değil, davranışları takip etmek gerekli. Bu bağlamda insani vasıflara yansıyan sıfatlar vardır. O sıfatları iyi yakalamak lazım. Sürekli gülen birini iyi izleyin veya sürekli insanın benliğini alaşağı eden birini. Onlar iyi saklanırlar, gerçekten insan ilişkilerinde uzman biri onları ayırt eder.
Peki onları ayırt etmek gerekir mi dediğinizi duyar gibiyim. Evet ayırt etmek gerekir. “Ayıkla pirincin taşını.” Demiş atalarımız. Pirinç, yerken lezzetli gelebilir fakat içinde kalmış birkaç taş dişimize zarar verip ağzımızın tadını bozabilir. Fakat şöyle bir nokta var ki pirinci ayıklamak, o insanları ayıklamaktan daha kolay. Çünkü o taşlar dışındaki prinçler beyaz, fakat sosyal ortamlarda, o taşı temsil eden insanlar dışındaki insanlar gri. Yani taş “ben burdayım dişini kırarım” diyor zaten.
Asıl mesele grilerde… O sebeple griler ile de sınırlı etkileşim kurmak lazım. Sepetteki çürük birkaç elma diğer elmaları da çürütür timsali. Böyle bir durumda çoğunlukla sepetin dışındaki elma olmak seni, sen yapar. Sınırlarını var eder ve seni ayrıştırır. Ayrışmak önemli bir nokta. Benzemek insana kendini unutturur, benzemek adına bukelamun olanlar var. Bukelamun olmak yaşam için iyi bir olgu olarak görünse de aslında kendi özünü yok saymak, kendin olmaktan korkmak demek ve tam bu noktada E. E Cummings’ in sözlerini anımsamadan geçemeyeceğim. Seni diğerlerinden farksız yapmaya bütün gücüyle gece gündüz çalışan bir dünyada, kendin olarak kalabilmek , dünyanın en zor savaşını vermek demektir. Bu savaş, bir başladı mı, artık hiç bitmez!...
Yeni bir ortama girdiğiniz de bir topluluğa girmeden önce dışardan bir gözle bakmak gerekli. Bu bağlamda oryantasyon süreci hem karşı taraf için hem de o ortamda yeniden varolan kişi için önemli. Eğer ki bu noktayı kaçırdıysak da insan ilişkilerinde “ yeniden düzenleme” önemli. Bu bağlamda bir söz vardı anımsadığım. “Hiç kimse geriye gidip yeni bir başlangıç yapamaz, ama bugün yeni bir son yapıp yeniden başlayabilir.” Sağlıcakla kalın.
Eylül SEYHAN
