KAYBOLAN RUHLAR
Mahzun olma Vaveyla.
Vallahi sana değil bu küfür.
Geniş tut kalbinin semasını,
İncitme fikrinin doğasını.
Fütursuzluğa yem olma,
Sihirli tut aynalarını.
Kallavi bir küfür,
O kara bir bulut,
Dehliz ederse yüreğine,
Sen çekil yine en güzel köşene,
Mahzun bir şekilde seyreyle.
Romanın kalbi acır Vaveyla,
Sadece çok uzaklara bakma.
Kallavi bu yakınlıklar…
Kanatlara tutunmaya çalışma.
Direnişin boşa değil, anla.
Taşıyorsun kendini masallara.
Bir periye dönüştürdüğün bu kanatları,
Uçmaya hazırla Vaveyla.
Türkünü iyi dinle,
Kaçırma notaları.
Kapat pencereni,
Kötü haber salan zemberek elleri,
Sese odaklan,
O tutturduğun türkü senin,
Adab- ı muaşeret gibi,
Oturdu yüreğine, bellki de ellerine…
Yaşamın ile var ediyorsun,
Benliğinde ki ince çizgiyi.
O kötülüğe bezenen elalem…
Seni anlayamaz ki uyusa da kırk uykusuna.
Sen uyuyacaksan da…
Yalnız türküne uyan Vaveyla.
Kaybolan ruhların,
Toplanmayacak bedelleri var,
Bu dünyada.
Ruhunu diri tut.
Yüreğini solduramadıkları gibi,
Kalemine dokunacaklar,
Kaybolan ruhlar.
Türkünü diri tut Vaveyla.
Sadece türkün ve kalemin ile yaşa.
Çünkü sana dokunanlar yaşayamadılar.
Sen yaşa ve hiçbir ruhu kaybetme Vaveyla.
Ruhuna denk olmuyorsa kibirli dikenler…
Sen çiçeklere dokunmaya başla.
Bir çiçekten oluşuyor tüm gizemli buketler.
Ruhunu bul o bahçede Vaveyla.
Arz- ı halin kıblemde mevcut.
Yöneldiğin diyar,
Vuslatın pembe ruhu.
Onu iyi ruhlar da sakla.
Eylül SEYHAN