Kur’an-ı Kerim’den Dersler
Zalimleri Seyredenlerin Âkibeti
İslâmiyet Zâlimin ve zulmün düşmanıdır. Rabbimiz zulme edna bir meyli dahi yasaklamış ve zâlime en ufak bir meyil duyanların Cehenneme gireceğini beyan buyurmuştur. Hûd Suresinin 113. âyetine meâlen bakalım:
“Zulmedenlere meyletmeyin. Aksi halde size ateş dokunur (Cehennemde yanarsınız). Sizin Allah’tan başka dostlarınız yoktur. Sonra da size yardım edilmez.”
Günümüz Müslümanları bu âyet-i kerimeyi okuyunca titremesi lazım. Zira nive Müslüman, tıpkı Uhdud Ashabı gibi ateşe atılan Müslümanları seyrediyor. Büruc Suresinin 1-7. âyet-i kerimelerine meâlen bakalım:
“Burçlarla donatılmış gökyüzüne, geleceği bildirilmiş olan kıyamet gününe, Cuma ve arefe günlerine yemin ederim k, içi yanan ateşle dolu hendeğe atılanlar (yakılarak) öldürüldü. Yakanlar da başlarına oturmuşlar mü’minlere yapmakta oldukları işkenceyi temâşa ederlerdi.”
İsrail’in tıpkı Uhdud Ashabı gibi Gazze’deki Müslümanları ateşe atalı tam iki yıl oldu. Şu ana kadar aralarında on binlerce kadın ve çocuğun olduğu 70 bine yakın Müslüman şehit oldu. Gazze’nin üçte ikisi harap oldu. Müslümanların büyük ekseriyeti insanlık tarihindeki bu en büyük zulmü seyrediyor. Gazze’deki çocuklar ve büyükler açlıktan can verirken, “bizimkiler” çeşit çeşit yemekler yiyor, televizyonda dizi filmleri seyrediyor, spor karşılaşmalarını takip ediyor.
Müslümanlar malesef, tarihteki o nankör ve zalim Ben-i İsrail’e benzedi. Onlar kâfir zâlimlerle savaşmayı emreden Peygamberlerine, “Biz onlarla savaşamayız, sen ve Rabbin gidip savaşın” demişlerdi. Günümüzün nice İslam ülkesi liderleri âdeta aynı sözü söylüyor. Mâide Sûresinin 14. âyetine meâlen bakalım:
“‘Ey Musa! Onlar orada bulundukları müddetçe biz oraya asla girmeyiz; şu halde sen ve Rabbin gidin savaşın: Biz burada oturacağız dediler.”
Günümüzdeki bazı Müslümanların haline ne kadar benziyor değil mi? Gazze’dekiler bir lokma yiyecek bulamıyor, sözde “İslam Ülkesi Mısır Refah sınır kapısını açmıyor. Gazze’ye yardımları engelliyor. Tıpkı erketeye yatan pavyon fedaisi gibi.
Çin Doğu Türkistanlı kardeşlerimize “Çin işkencesi” yapıyor. Milyonlarca Müslümanı işkence kamplarına gönderiyor. Geride kalan Müslüman hanımların ve kızlarının olduğu evlere Çinlileri koyuyor. “Ya Kahhar!” diyoruz ve Rabbimizin Kahhar ismine sığınıyoruz.
Peki ne yapmak lazım? Derseniz, önce birlik olmamız lazım. Diyeceksiniz ki birliği sağlayacak halife yok. İşte bunun için İngiltere en çok hilafet müessesesine karşı idi. Ortadoğu’nun başta petrol olmak üzere yer altı ve yer üstü zenginliklerine göz dikmişti. Bunun için Müslümanların başını koparmaya, onları darmadağın etmeye çalışıyordu…
Biz Rabbimizden birlik ve bunu sağlayacak yiğit bir baş isteyelim. Sonra? Bu zalimleri durdurmak, bu pislikleri insanlığın üzerinde süpürüp atmak için cihat etmek şart. Ne hazin ki bazı İslam ülkeleri Müslüman kardeşlerini kurtarmak için cihat edecekleri yerde, yüz milyarlarca doları Müslüman kanı dökenlere veriyor. Onlar da bu paralarla imal ettikleri silahları Müslümanların tepesine yağdırıyor.
Şayet birliği sağlamazsak, cihat etmezsek ne olur? Kur’an-ı Kerim’de var. Cenab-ı Hak zalimlerle mücadele etmeyenleri, zalimleri seyredenleri cezalandırır. Sonra Hz. Yuşa Aleyhisselam devrinde olduğu gibi imanlı bir nesil gelir. Hz. Yuşa Aleyhisselam kendi devrindeki o imanlı yiğit gençler; “Rabbimizin emri işte şu zâlimlerle savaşacağız” deyince o gençler, “Baş üstüne” demişlerdi. O sırada üzerlerinde ne zırh vardı, ne de silahları. Taşlarla, yumruklarla saldırdılar ve zafer kazandılar. Günümüz Müslümanları tarihteki en büyük zalimlerden daha zalim olanları tükürükle boğar. Ancak zalimin yüzüne tükürmeyi bile beceremiyor.
60 İslam ülkesi var. Bu ülkeler Gazze’deki kardeşlerine yardım için gemilerle yola çıkan fedakarlara destek için harp gemilerini refakatçi vermeli değil miydi? Şayet bu kafiledekilerin bir tekinin burnu kanarsa siz bilirsiniz? Demeli değil miydi? Gazze’nin komşusu Mısır’daki 90 milyon sırtlarında un çuvallarıyla, su bidonlarıyla, tıbbî malzemelerle Refah kapısına yürümeli değimliydi? Yine Gazze’ye en yakın olan Ürdün, Lübnan, Körfez ülkeleri harekete geçmeli değil miydi?
İnanın yüreğimiz yanıyor. Cenab-ı Hakkın yanında zaman mefhumu yok. Zaman bizim için var. Rabbimiz zulmü seyredenleri giderir; Takvalı, yiğit, yürekli mücahitleri gönderir; Bütün zâlimlere haddini bildirir. Adım gibi eminim, bugünün zalimlerinin izi tozu kalmayacak. Peki biz ne olacağız. Rûz u Mahşerde Rabbimizin huzuruna hangi yüzle çıkacağız?...
