Ölümden Sonraki Hayat
Çok değerli bir yakınım Hakk’ın rahmetine kavuştu. Kendisini bugün sonsuzluk âlemine giden yolculuğa uğurladık. Allah makamını cennet eylesin. Bu vesileyle kaçınılmaz olan ölüm hakkında birkaç kelime etmek istiyorum.
Kur’an ve hadislerde, kalbimizi huzura kavuşturacak derecede açık bir şekilde ölüm hastalığına çareler sunulmuştur. Yeter ki kulak verelim. Muhammedü’l-Emin (asm) adı verilen, insanların medar-ı iftiharı şanlı Nebi, namaz sonrasında okuduğumuz hadiste bakın ne diyor:
“Allah’tan başka ibadete lâyık hiçbir ilâh yoktur. O birdir; O’nun hiçbir şeriki, ortağı yoktur. Mülk O’na aittir; hamd O’na mahsustur. Hayatı veren de O’dur, ölümü veren de O’dur. O, kendisine asla ölüm ârız olmayan ezelî hayat sahibidir. Bütün hayır O’nun elindedir. O, her şeye hakkıyla kadirdir. Her şeyin ve herkesin dönüşü de O’nadır.”
(Buhârî, Ezân: 155)
İşte şu tevhid, yani Allah’ın birliğini ifade eden on bir kelimenin her birinde birer müjde vardır. Ölüme karşı da birer şifa ve o şifada birer manevi lezzet dahi bulunmaktadır.
Ölümü, mevti veren de Allah’tır. Yani hayat vazifesinden terhis eder, fâni dünyadan yerini değiştirir. Fâni dünya hayatından alıp sonsuz bir hayata gönderir. İşte şu kelime, şöylece fâni insanlara bağırır, der ki: Sizlere müjde! Ölüm; idam değil, hiçlik değil, fenâ değil, inkıraz değil, sönmek değil, ebedî bir ayrılık değil, yokluk değil, tesadüf değil. Belki bir Hakîm-i Rahîm tarafından bir terhistir, bir tebdil-i mekândır. Saadet-i ebediye tarafına, aslî vatanımıza bir sevkiyattır. Yüzde doksan dokuz ahbabımızın buluştuğu yere kavuşma için bir geçittir, bir kapıdır. Madem Allah var, her şey var.
Ey biçare insan! Mezara göçtüğünüz vakit, “Eyvah, malımız harap olup çalışmalarımız hebâ oldu. Şu güzel ve geniş dünyadan gidip dar bir toprağa girdik.” demeyiniz; feryat edip meyus olmayınız. Çünkü sizin her şeyiniz muhafaza ediliyor. Her ameliniz yazılmıştır. Her hizmetiniz kaydedilmiştir. Hizmetinizin mükâfatını verecek ve her hayır elinde olan, her hayrı yapabilecek bir Zât-ı Zülcelâl sizi celbedip yer altında muvakkaten durdurur, sonra huzuruna aldırır. Ne mutlu sizlere ki hizmetinizi ve vazifenizi bitirdiniz. Zahmetiniz bitti; rahata ve rahmete gidiyorsunuz. Hizmet, meşakkat bitti; ücret almaya gidiyorsunuz.
İşte ey insan! Yaptığın hizmet, ettiğin ubudiyet boşu boşuna gitmez. Bir mükâfat yeri, bir saadet mahalli senin için hazırlanmıştır. Senin şu fâni dünyana bedel, bâkî bir Cennet seni bekler. İbadet ettiğin ve tanıdığın Hâlık-ı Zülcelâl’in vaadine iman ve itimat et. O, vaadinde hulf etmez; yani vaadinden dönmez. Kudretinde hiçbir cihetle noksanlık yoktur. İşlerine acizlik müdahale edemez. Senin küçük bahçeni yarattığı gibi, Cennet’i dahi senin için halk edebilir. Ve vaat ettiği için elbette seni onun içine alacaktır.
Âdeta bir ticaret ve memuriyet için mühim vazifelerle bu imtihan yeri olan dünyaya gönderilen insanlar, ticaretlerini yapıp vazifelerini bitirip hizmetlerini tamamladıktan sonra, yine onları gönderen Hâlık-ı Zülcelâllerine dönecekler ve Mevlâ-yı Kerîmlerine kavuşacaklardır.
Doğrudan doğruya herkes, kendi yaratıcısının, mâbudunun, Rabbinin, seyyidinin ve mâlikinin kim olduğunu bilecek ve bulacaktır. Ey insan! Bilir misin nereye gidiyorsun ve nereye sevk olunuyorsun?
“Dünyanın bin sene mesudâne hayatı, bir saat hayatına mukabil gelmeyen Cennet hayatının; ve o Cennet hayatının dahi bin senesi, bir saat huzurunda bulunmaya mukabil gelmeyen bir Cemîl-i Zülcelâl’in dâire-i rahmetine ve mertebe-i huzuruna gidiyorsun. Bütün Cennet, bütün letâfetiyle, rahmetinin sadece bir parçası; bütün iştiyak, sevgi, muhabbet ve çekim güçleri O’nun muhabbetinin bir ışıltısıdır.”
İşte sonsuz olan Allah’ın huzuruna gidiyoruz. Ebedî ziyafetgâh olan Cennet’e çağrılıyoruz. Öyleyse kabir kapısına ağlayarak değil, gülerek girelim, vesselâm…
Dr. Vehbi Kara
