Orta Doğu ve Kafkaslar'da Jeopolitik Durum
Aziz ve Büyük Türk Milletim,
Bugün Orta Doğu ve Kafkaslar’da yaşanan jeopolitik ve jeoekonomik gelişmeler, Yeni Dünya Düzeni’nde haritaların yeniden çizilmesine, sınırların değişmesine ve yeni siyasi aktörlerin sahneye çıkmasına neden olmaktadır.
Orta Doğu ve Suriye
ABD, 20 Mart 2003’te Irak’ı işgalle başlattığı süreçten bu yana İslam coğrafyasındaki toprakları işgal etmiş, zenginliklerini yağmalamış; Irak, Libya ve Suriye liderlerini (Saddam Hüseyin, Kaddafi öldürüldü, Beşar Esad ise devrilmeye çalışıldı) baskı altında tutmuş ve tüm Arap yöneticilere tehdit uygulamıştır.
Müslüman halkları küçümsemiş, komşu ülkeleri tehdit etmiş ve yarımadayı askeri üs haline getirmiştir.
Geçmişte bazıları bu işgalin gerçek yüzü hakkında şüpheye düşse de bugün artık herkes bunun bir işgal olduğunun farkındadır.
Haçlı-Yahudi ittifakının Irak halkına yaşattığı büyük yıkım ve bir milyondan fazla insanın ölümüne rağmen, bu korkunç katliamın bir benzeri Gazze’de, Suriye’de, Libya’da da tekrar edilmiştir.
Amaç yalnızca devletleri parçalamak değil; halkları da yok etmek, Müslüman komşuları (Türkiye dahil) aşağılamak ve bölgedeki kaynaklara hâkim olmaktır.
ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice, 7 Ağustos 2003’te şu sözleri söylemişti:
“Türkiye dahil 22 ülkenin sınırları ve rejimleri değişecek.”
Bu açıklama, BOP (Büyük Ortadoğu Projesi)’nin açık başlangıcıydı.
Bugün Türkiye’deki siyasi gelişmeler – DEM Parti, HÜDA PAR, açılım süreci, APO ve PKK meseleleri – tamamı bu projenin birer piyonu niteliğindedir.
Amerikalıların savaşlarındaki temel hedef dini ve siyasi olsa da, Kudüs’ün işgalinden ve Müslümanların katlinden dikkati uzaklaştırarak İsrail devletine hizmet etmekten ibarettir.
ABD Başkanı Trump’ın Suudi Arabistan, Katar ve BAE ziyaretlerinde Araplardan 1 trilyon 250 milyar dolar alması (güya ticaret anlaşması) ve Gazze’nin tamamen kontrol altına alınması, Orta Doğu’nun ABD hâkimiyetinde olduğunun göstergesidir.
Ayrıca Trump’ın her fırsatta Türkiye Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’a övgüde bulunması ve yeni ABD Ankara Büyükelçisi Thomas Barak’ın gelişi, ABD-Türkiye ilişkilerinde yeni bir döneme işaret etmektedir. Suriye konusunda iş birliği açıkça ilan edilmiştir.
Irak üçe bölündü, Suriye altı parçaya ayrılmak üzeredir.
Trump’ın Suudi Kralı ve Suriye’nin yeni lideri Colani ile görüşmesi, Esad’a uygulanan ekonomik yaptırımların kaldırılması – tüm bunlar Suriye’nin artık ABD-İsrail kontrolüne geçtiğinin göstergesidir.
Colani’nin kim olduğu ve nereden getirildiği artık herkesin malumudur.
Suriye’de yaşayan 5.5 milyon Türkmen’in resmi nüfus listelerinde adlarının geçmemesi, gelecekte bir katliamın işareti olabilir.
Türkmenlerin yaşadığı bölgelerde nadir toprak elementleri ve petrol gibi zengin kaynaklar bulunduğu bilinmektedir.
Bu kaynakların değeri 3 trilyon doları aşmaktadır. ABD-İsrail ittifakı bu kaynakları kendi çıkarlarına kullanmak istemektedir.
Bu nedenle İsrail, Türkiye’nin Suriye’de askeri üs kurmasını asla istememektedir.
Son gelişmeler bunu açıkça göstermektedir.
PKK ve YPG gibi örgütler, ABD’nin desteğiyle kurulmuş, Talabani, Mazlum Kobani ve Irak’taki Barzani yönetimiyle birlikte BOP’un uzantısı hâline gelmiştir.
Katar gazının Suriye üzerinden Türkiye ve Avrupa’ya boru hattıyla taşınması planı da İsrail’in çıkarlarına ters düşmektedir. İsrail, bu gazı kendi üzerinden Yunanistan ve Hayfa Limanı aracılığıyla Avrupa’ya ulaştırmak istemektedir.
Kerkük’teki petrol ise ABD-İsrail şirketleri tarafından “Kürdistan Petrol” adıyla sömürülmekte, Barzani yönetimine ise küçük bir pay verilmektedir.
Bölgedeki Türkmen nüfusu kasıtlı olarak az gösterilmekte, 2.2 milyon Türkmenin göç ettirilmesi hedeflenmektedir.
Bu da Kerkük ve Musul’un Kürtleştirilmesi anlamına gelmektedir.
Orta Doğu’daki Bir Diğer Güç: Anglo-Saksonlar
İngiltere merkezli City of London finans baronları, bölgede hâlâ etkisini sürdürmektedir.
Dünya Savaşı sonrası İngilizler, Arap Yarımadası’nı kontrol altına almıştı.
Bugün ABD, Avrupa sömürgecilerini (Fransa ve İtalya) tamamen bölgeden uzaklaştırmıştır.
Anglo-Saksonlar ve MOSSAD gibi istihbarat örgütleri bölgede faaliyetlerini sürdürmektedir.
Colani de bu çevrelerce hazırlanmış bir piyon olarak kullanılmaktadır.
Kafkaslar
Azerbaycan’ın 44 Günlük Karabağ Zaferi (kardeş Türkiye, Pakistan ve dost İsrail’in desteğiyle) Güney Kafkasya’daki jeopolitik durumu tamamen değiştirmiştir.
Zengezur Koridoru Projesi, Rusya, İran ve onların destekçileri olan Vatikan ve Fransa gibi emperyalist çevreleri rahatsız etmiş, bölgedeki Türk düşmanlarını harekete geçirmiştir.
Avrupa Birliği, Rusya ve İran; Azerbaycan ve Türkiye’ye baskı uygulamaya başlamıştır.
Ermenilerin şunu iyi anlaması gerekir: Batı ve Rusya, tarih boyunca Ermenileri Türkler’e karşı piyon olarak kullanmışlardır.
Bu gidişle Ermenileri yine kendi elleriyle yok edeceklerdir.
Paşinyan iktidarı bu durumun farkındadır ve Ermeni halkını korumaya çalışsa da, Rusya kendi adamlarıyla – özellikle Koçaryan gibi isimlerle – Ermenistan’ı savaşa sürüklemekte, bu süreçte Ermeni devleti haritadan silinme tehlikesiyle karşı karşıya kalmaktadır.
Bu gerçeği sağduyulu Ermeni aydınları da bilmektedir.
Yeniden bir savaş başlatmaları hâlinde Ermenistan’ın ve Ermenilerin yok olması kaçınılmazdır.
Ne Rusya’nın ne ABD’nin ne de Fransa’nın, ölen Ermeni halkı umurundadır.
Türkiye'nin Kafkasya'daki Varlığı
Türkiye’nin Kafkaslar’daki varlığı, başta Rusya olmak üzere İran ve Avrupa ülkeleri tarafından hazmedilememektedir.
Bu ülkeler bölgemizde her türlü haince oyunlara başvurmaktadır.
28 Mayıs 2025 tarihinde, Türkiye Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan ve Pakistan Başbakanı Sayın Şahbaz Şerif’in Azerbaycan’ın Karabağ bölgesindeki Laçın Havalimanı’nın açılışına katılması, tüm Türk düşmanlarına açık bir mesaj olmuştur.
Azerbaycan, Türkiye ve Pakistan kardeşliği ve stratejik iş birliği sonsuza dek sürecektir.
Gurur duyuyorum. İftihar ediyorum.
Cumhurbaşkanlarımız Erdoğan, Aliyev ve Şerif’in verdiği samimi mesajlar, dost ve düşmanlara açık bir uyarı niteliğindeydi.
Ancak Rusya, Türkiye’nin masada yer alarak Azerbaycan-Ermenistan barışına katkı sunmasını kabul edememektedir.
Bu nedenle Dışişleri Bakanı Lavrov’un Ermenistan ziyareti, Rusya yanlısı Karabağ klanlarının (başta Koçaryan) aktifleştirilmesi, Paşinyan iktidarına baskılar, Fransa ve Hindistan’dan silah sevkiyatı gibi gelişmeler bölgede yeni karışıklıklara ve terör olaylarına zemin hazırlamaktadır.
İran-Rusya İttifakı ve İç Tehditler
İran ve Rusya ittifakı, hem Azerbaycan’a hem de Türkiye’ye karşıdır.
Azerbaycan’da hâlâ Rusya’ya hizmet eden hainler, içimizdeki iş birlikçiler ve hatta PKK sempatizanları Moskova’ya hizmet etmektedir.
Bu ihanet şebekelerine karşı mücadelemizi kararlılıkla sürdüreceğiz.
Rusya hiçbir zaman Kafkasya’yı işgal planından vazgeçmemiştir.
Bugün bile uygun fırsatı beklemektedir.
Ancak Türkiye-Azerbaycan arasında 15 Haziran 2021’de imzalanan Şuşa Beyannamesi, bu plana engel teşkil etmektedir.
Artık vakit gelmiştir: Türkiye-Azerbaycan-Pakistan askeri ittifakı kurulmalı ve kendi NATO’muz oluşmalıdır.
Bu birlikteliğe Kazakistan, Özbekistan, Kırgızistan gibi Türkistan devletleri de dahil edilerek, Türk dünyasının liderliğinde yeni bir güç doğmalıdır.
Bugünlük bu kadar, kıymetli okuyucularım.
Unutmayalım ki bizim bizden başka dostumuz yoktur.
Birimize bir şey olursa, yine canı yanan biz oluruz.
Dün böyleydi, bugün de aynıdır.
Saygılarımla,
Bahruz Farukoğlu
Reis Difai
