Ramazan Bize Değdi mi?
Bu yazıyı Ramazan’ın başlarında yazmayı planlıyordum, lakin nasip olmadı. Demek ki vakti değildi. Her şey vaktini bekler ve zamanı gelince kıymetlenir.
Ne güzel bir iklimin içerisindeyiz, hamdolsun! Sıkışmış yüreklerimiz huzurla doldu. Zaman su misali akıp gidiyor ve bu yıl da Ramazan’ın yarısını geride bıraktık. Dün çok etkileyici bir söz işittim: "Ramazan herkese gelir de herkes onda kalamaz." Ne muazzam bir söz! Evet, Ramazan herkese geldi ama kimi mutlu etti, kime dokundu, kimine ise hiç esmeden geçti…
Geleni karşılamak kadar gideni uğurlamak da kıymetlidir. Bazı şeylerin değerini, bitmeden ve gitmeden bilmeliyiz. İnsan, kıymet verdiği biri hayatından çıkınca en çok ona yaptıklarına ya da onunla yapamadıklarına üzülür. Şimdi Ramazan giderken içimizi bir hüzün kaplıyorsa ya yapamadıklarımız vardır ya da yaptıklarımız…
Dün dinlediğim bir hadisten çok etkilendim. İki sahabeden biri vefat ediyor. Bir yıl sonra diğer sahabi, vefat eden arkadaşını rüyasında görüyor ve onun kendisinden daha iyi bir halde olduğunu fark ediyor. Oysa vefat eden sahabi, şehit olmuş biriydi. Hayatta kalan sahabi, bu durumu Peygamber Efendimiz’e (s.a.v.) anlatınca, Peygamberimiz şöyle buyuruyor: "Sen ondan bir Ramazan fazla yaşamadın mı?" Düşünsenize, bir Ramazan’ı hakkıyla geçirmek, şehidin konumunu zorlayacak bir güce sahip!
Bu kadar kıymetli bir zamanın son günlerine giriyoruz. Gönlümüz ister ki Ramazan kalplerimizi tamamen temizlesin, biz arınalım ve bir daha toza, kire bulaşmayalım. Ama sanırım böyle olmadığı için Rabbimiz, her sene bu fırsatı bize tekrar tekrar veriyor. Çünkü O, bizi bizden daha iyi tanıyor… Bizi bizden daha iyi biliyor ve her şeyi hayrımıza sunuyor. Fark etmediysek bile yine de bizi alıp bizimle yeniliyor.
Şimdi düşünün dostlar; bu Ramazan’ın, son Ramazanımız olma ihtimali bizi ürpertmez mi? Kaybettiğimizde pişman olmamak için, Ramazan elden gitmeden ne yaşayacaksak yaşayalım; neyi bırakmamız gerekiyorsa da bırakmaya niyet edelim. İnanın, diğer aylarda çok zor olan bazı bırakmalar bu ayda çok kolay. Diğer aylarda başlamaya cesaret edemediğimiz şeylere, bu ayda başlamak çok daha mümkün.
Ne dersiniz? Bu Ramazan’ı son Ramazanımızmış gibi yaşayıp keşke dememek için başlangıçlarımıza vesile kılalım. Yine keşke dememek için kötü alışkanlıklarımızı bırakmaya niyet edelim.
Peygamberimizin Hira’ya çekilmesi boşuna değildi. Biz de bu son on günde kendi Hira’mıza çekilelim. Durup kendimizi dinleyelim, ruhumuzu dinlendirelim. Tek yorgunluğumuz ibadet olsun. Tek kaygımız, "Eğer bu on günde olmazsa, ne zaman olacak?" olsun.
Ruhumuzu dinlendirelim, biraz da bedenimiz ruhumuza denk gelsin. Düşüncelerimiz sakinleşsin. Ne varsa içimizde, onu yargılamayan Rabbimize dökelim, konuşalım, soralım, sorgulayalım, dinleyelim. Çünkü O, zaten tüm bilgiyi içimize yerleştirmiş…
Peygamberimizin itikâfa girmesi de boşuna değildi. Bize bunu öğretmek istedi. Günlük hayatın koşuşturmacasında öyle kayboluyoruz ki, hız dünyası bizi öyle içine çekiyor ki Ramazan’da bile durmayı unutuyoruz.
Biraz yavaşlayalım…
Bu on gün, bize gerçekten dokunsun…
Ramazan’ımız mübarek olsun.
Gülhanım Can
