SADAKAT, PARAYI GÖRENE KADARDIR.
Her daim yazdık…
Söyledik…
Bazı kalemler de çizgileriyle bir boşluğa dikkat çektiler.
Liyakat…
Sadakat…
Ehliyet…
Liyakati anladık, anlattık, anlatmaya çalıştık. Oldu mu, olmadı mı bilmiyorum; zira biz vazifemizi ifa ettik.
Gerisi?
Gerisi Yaradan’a ait.
Zira elimizle, dilimizle ve sonunda da kalbimizle buğz ettik.
Sadakat?
Ona söyleyecek bir söz bulamam, tâ ki konuyla alakalı bir yazıyı okuyuncaya kadar… Bunu okuyanlar da “Bunlar kim, nedir, necidir, nerede iş tutarlar?” gibi soruları etraflarına bakıp bir sorsunlar.
Anlatırlar…
Yaşanmış bir gerçek hatıra:
Winston Churchill, bir radyo konuşması yapmak üzere BBC stüdyosuna gitmek için bir taksi durdurdu. Şoföre,
“Beni BBC’ye götürür müsün?” diye sordu.
Şoför onu tanımamıştı.
“Götüremem beyim,” dedi şoför. “Birazdan eve gidip Winston Churchill’in konuşmasını dinleyeceğim, o yüzden uzak yere gidemem.”
Churchill bu cevaptan çok memnun kaldı; halkının onu dinlemek istemesi hoşuna gitmişti. Cebinden 5 sterlin (o zaman için büyük para) çıkardı ve şoföre uzattı. Şoför parayı görünce gözleri parladı, hemen kapıyı açtı:
“Atla arabaya şef! Churchill’in canı cehenneme, ben seni BBC’ye yetiştiririm!”
Churchill o gün şu acı gerçeği not etti:
“Sadakat, parayı görene kadardır.”
İnsanları hayata bağlayan kaynakları iyi tahlil edin. Kimisi gerçekten rıza-yı ilâhî için hiçbir maddi menfaat beklemeden hizmete koşar; kimisini ise duygusal bağ, maddi kazanç, makam-mevki, statü, gayrimeşru ilişkiler vb. unsurlar harekete geçirir. Kişileri her ne şekilde olursa olsun iyi ve doğru analiz etmelisiniz.
Zira şartlar değiştiğinde, öncelikler ve sadakat de hızla değişebilir.
Selâm ve dua ile
Bülent Ertekin
