Şehitlerimizin ve Gazilerimizin
Hukukunu Müdafaa (8)
Anadolu’daki İstiklal Mücahedesine destek için koşup gelen fedakar simalardan biri de Ahmed Eş-Şerif Es-Sünusi idi. Bu isim, önce Cezayir’de bu ülkeyi işgal eden Fransızlara karşı, sonra Libya’yı işgal eden İtalyanlara karşı savaşan “Sünusi” hanedanından es-Seyyid Muhammed bin Ali es-Sünusi’nin oğlu idi.
Ankara’ya giden bu değerli simaya “Gezici umumî vaizliği” görevi verilmişti. O da Anadolu”yu gezerek halka cihadın ehemmiyetini ve teşekkül eden orduya dahil olmak gerektiğini anlatıyordu. Seyyid Sünusi’nin yapmış olduğu konuşmalardan bazı kısımları iktibas edeceğiz. Sivas’da Cami-i Kebir’de yaptığı konuşmasında şöyle diyordu:
“Ey Müslümanlar! Allah yolunda, din uğrunda cihad Cenab-ı Hakkın sevdiği kuluna verdiği bir hazinedir. Mücahidlerin Allah indinde o kadar büyük mevkileri vardır ki hiçbir şeyle kıyas olunmaz. Cenab-ı Hak mücahidîn ordusunu zat-ı uluhiyetine izafe ediyor, bizim ordumuz diyor. Bu ne büyük bir şereftir. Mücahitler için bundan büyük iltifat olamaz. Din uğrunda mücahede edenleri nusretle de, zaferle de tebşir ediyor: ‘Muhakkak ki, galebe edecek olanlar, ancak bizim ordularımızdır’ buyuruyor.
“Ey ümmetlerin en hayırlısı olan Müslümanlar! Allah sizi izzete, şeref ve rif’ate davet ediyor, sakın zillete düşmeyiniz. Esaret zincirlerini boynunuza geçirmeyiniz. Müslüman ecnebi tahakkümü altında yaşamaz. Müslüman esaret altına giremez. Müslüman izzetten, istiklalden başka bir şey tanımaz. Baştan başa Kur’ân’ın talimi budur. Bütün hayat-ı Peygamber’in gösterdiği budur. Müslümanlık böyle kuruldu, böyle yükseldi. Müslümanlık yeryüzünden zulmü kaldırdı, zilleti kaldırdı, cihanda azim bir inkılâb vücuda getirdi, kalpleri birleştirdi, fikirlere hürriyet verdi, ruhlara ulviyet bahşetti, dünyayı nurla doldurdu. Bu sayede Müslümanlar ümmetlerin en hayırlısı olmak şerefine mazhar oldular. Refah ve saadete erdiler. Yeryüzünde adaleti tesis ettiler.
“Kur’an’ın en büyük gayesi İslâm’ın izzet ve istiklâlidir. Bunun için Cenab-ı Hak, Müslümanları daima cihad ile mükellef kılmıştır. Müslümanlar mücâhededen hiçbir zaman geri durmayacaklar, hak yolunda her şeylerini fedâ edecekler, canlarıyla, başlarıyla uğraşacaklar. Mallarını bezl etmekten [bol bol vermekten] çekinmeyecekler. Her türlü meşakkatlere göğüs gerecekler, her türlü sıkıntılara katlanacaklar, yine düşmana boyun eğmeyecekler, zillete razı olmayacaklar, kâfirin hakimiyeti altına girmeyecekler, düşmanlar istedikleri kadar çok olsun. Müslümanlar için fütur yoktur, Müslüman için ye’s yoktur. Düşmanın çokluğu Müslümanların izzetini arttırır, imanlarını kuvvetlendirir. Müslümanlar ancak Allah’a dayanırlar ve O’na bel bağlarlar: ‘O Mü’minler için ecr ü azim vardır ki, bir takımları gelip de bunlara: ‘Düşmanlarınız sizi mahv için bütün kuvvetlerini toplamışlardır, onlardan korkunuz’ dedikleri zaman, bu söz onları korkutmak şöyle dursun Allah’ın nusretine olan imanlarını arttırır da ‘Allah bize kafidir, biz O’na dayanırız, O’na bel bağlarız, O ne güzel bel bağlanacak bir Kâdir-i Kayyum’dur,’ derler.’ (Âl-i İmran Suresi/ 173)
“Ey Müslüman kardeşler! Sakın ecnebi desiselerine kapılmayınız. Düşman İslâm memleketlerine ancak küfür tohumlarını saçmak için gelir. Bütün arzuları İslâm’ı mahv etmek, nam ve şanını yeryüzünden kaldırmaktır. Sakın yaldızlı sözlerine aldanmayınız. Onlar aranıza tefrika salmak istiyorlar. Müslümanların vahdetini târümâr etmek istiyorlar. Maazallah bu vahdeti kırdıktan sonra vatanınızı istila edecek, sizi esir halde kullanacaklar. Düşmanın pençesine düşen yerlerde dinin şiârı kalkar, Kur’an’ın ahkâmı muattal olur, İslâm’ın mabedleri yıkılır, ırzları pâymâl olur, cemiyetleri dağılır, kalplerine zillet çöker, muhitlerini sefalet kaplar.
“Uzaklara gitmeye hacet yok. Küffarın zulmünü gözlerinizle gördünüz, kulaklarınızla işittiniz. İslâm için bu ne zillettir, İslâm için bu ne felakettir. Hep hile ve desise ile düşmanlar nice İslâm diyarını istilâ ettiler, ne kadar Müslüman milletleri esaret boyunduruğuna soktular. Nice İslâm cemiyetlerini perişan ettiler. Dinin ma’âlimini [izlerini, nişanlarını] yıktılar, İslâmiyet’in medeniyetini çöktürdüler. En nihayet bugün savletlerini [hücumlarını] İslâm’ın kalbine tevcih ettiler. Asırlardan beri İslâm’ın yegane hamisi olan bu muazzam devleti yıkmak için ellerinden gelen melaneti icradan geri durmadılar. Araya türlü türlü fesatlar saldılar, tefrikalar soktular. Maateessüf Müslümanların arasından düşmanın tuzaklarına düşecek ahmaklar zuhur etti. Düşmanın bu derece zâhir [açık] olan buğz ve adavetine karşı insan nasıl aldanır?
“Allah’a yüzbinlerle şükürler olsun ki, bugün hakikat tecelli etti. Müslümanlar arasında büyük bir intibâh [uyanma] hasıl oldu [meydana geldi]. Ümidler munkatı’ [kesilmek] olmak üzere bulunduğu bir zamanda Allah Müslümanların kalplerine sekînet verdi, dağılmak üzere bulunan merkez-i İslâm yeniden hayat buldu. Mahv oldu zannedilen bu muazzam devlet yeniden canlandı. Esaret boyunduruğuna girdi zannedilen Anadolu Müslümanları arslanlar gibi kükreyerek yine şehamet meydanına atıldı. Bu Cenab-ı Hakk’ın fazl u keremidir.
“Ey Anadolu’nun kahraman mücahidleri! Siz olmasaydınız bina-yı İslâm [İslam binası] yıkılırdı. Siz bugün Kur’an’ı yaşatıyorsunuz, her tarafınızı düşman sarmışken hiçbir şeyden yılmayarak gaza meydanlarında can veriyor, İslâm’ı müdafaa ediyorsunuz. Bu ne büyük şereftir. Hak yolunda mücahede eden, hak yolunda sabr u sebat eden Müslümanlar mutlaka galebe çalacaktır. Allah’ın nusreti sizin üzerinizedir. Sakın düşmanların çokluğundan kalbinize fütur ârız olmasın. ‘Nice az sayıda bir birlik Allah’ın izniyle çok sayıdaki birliği yenmiştir.’ [Bakara Suresi / 249] Sizin dayanacak yeriniz Allah’dır. Allah ise hak yolunda mücahede edenlerle beraberdir.
“Hem siz yalnız değilsiniz, yüzlerce milyon Müslüman gözlerini sizlere dikmiştir. Sizin sabrınız, düşmana karşı göğüs gererek metanet göstermeniz bütün İslâm âleminde bir intibâh uyandırmıştır. Her taraftaki Müslüman milletler kımıldıyor, istiklâllerini müdafaa ediyor, üzerlerindeki zulüm ve küfür kâbusunu atmaya savaşıyor. Bütün İslâm âleminde bu intibahı, bu hareketi uyandıran sizin şehâmetiniz, sizin celâdetinizdir. Siz İslâm’ın kurratü’l-aynısınız [gözünün nurusunuz], siz Allah’ın tevfikine [yardımına] mazhar [sahip] bir milletsiniz. Muhakkak galebe İslâm’ındır, fetih ve zafer yakındır, siz hak yolunda cihatta sebat ettikçe bu din-i mübinin ahkâmını [hükümlerini] icrada kusur etmedikçe, Allah’ın gösterdiği doğru yoldan ayrılmadıkça emin olunuz ki, hiçbir kuvvet sizin cemiyetinizi dağıtamaz, saltanatınızı yıkamaz, şevketinizi söndüremez.
“Aman kardeşlerim! Bu sabr u sebatta devam ediniz, sakın aranıza ihtilaf düşmesin. Milletleri serîr-i şevketten [saltanat tahtından] hazîz-i esarete [esirlik yerine] düşüren tefrikadır [bölünüp parçalanmadır], ihtilaftır. Hepiniz kardeşsiniz, hepinizin menfaati, saadeti müşterektir. Her hususta toplu hareket ediniz, cemaatten ayrılmayınız, tefrikayı, şikakı düşmanlara bırakınız. Zaten onların arasına Allah buğz ve adâvet [kin ve düşmanlık] ilkâ etmiştir [yerleştirmiştir]. Onların küfürleri sebebiyle bu adâveti teşdid ederler [şiddetlendirirler]. Siz Müslümansınız. Müslümanın şiârı vahdettir, cemaattir, cemaatten uzaklaşmak Müslümana yakışmaz. Düşmanı ser-nigûn [baş aşağı, tepetaklak] edinceye kadar kılıçlarınızı kınına koymayınız. Güzel memleketlerinizi düşmandan tathîr edinceye [temizleyinceye] kadar gaza meydanlarından ayrılmayınız. Bu yol hak yoludur, bu yol Allah yoludur, dinin ahkâmına [hükümlerine] sarılınız, Kur’an’ın emirlerini icrâ, nehiylerinden imtina ediniz [emirlerine uyunuz. Yasaklarından sakınınız]. Cenab-ı Hakk’ın zat-ı ulûhiyetine izafe ederek galibiyetle tebşir buyurduğu ‘cündullah’ [Allah’ın ordusu] olmaya çalışınız. ‘Bizim ordumuz şüphesiz üstün gelecektir.’ [Saffat Suresi / 173], ‘O, daima diridir, O’ndan başka hiçbir İlâh yoktur. O halde dinde ihlaslı ve samimi kişiler olarak O’na dua edin. Her türlü övgü âlemlerin Rabbi Allah’a mahsustur. [Mü’min Suresi / 65]’” (Sebilürreşad, c. 19, sayı 474, 31 Mart 1921, s. 49-50 )
