Türkiye Ve Türkiye Milleti
Geçmişten günümüze, toplumdaki çoğu kişi devletten ve yönetenlerden şikayetçidir, sürekli ülkenin daha da kötüleşeceğine inanıyor ve umutsuzluk girdabına giriyor. Yoksulluğun, yolsuzluğun bitmediğinden şikayetçi olup, sonra bir koltuk kapınca da aynı işi kendi yapan bir milletin fertlerinin şikayet etme hakkının olmadığını düşünüyorum. Lügatımıza çok önceden giren, bal tutan parmağını yalar cümlesi ise her şeyi açıklıyor aslında.
Cumhuriyet kurulduğundan bu yana ve Osmanlı Devleti'nin son dönemlerine baktığımızda ise halkın hep fakir olduğu ortaya çıkacaktır. Toplumdaki insanların çoğu bir maskeli balo içinde ülkeyinin halini her dönem biliyor, anlıyor ve geçmişten günümüze kadar farkında herkes ama insanlar kendi tuttuğu taraf başta olduğu için ses çıkarmıyor, yani devleti değil de kendini ve gurur yapıp, savunduğu ideolojiye zarar gelmemesi için inatlaşıyor. Şu da bir gerçek ki krizleri bitmeyen ülkemizin, kim gelirse gelsin krizlerin bitmeyeceğine inanan bir kesim de var ve bu yüzden ideolojisinin iktidarda olmasını savunuyor. Haklılık payı var mı peki, kendince var.
İdeolojilerin bu kadar sert olduğu, inançlara ve birbirine tahammül sınırlarının bu denli ince olduğu bir ülkede huzur ve gelişmişlik açısından çok fazla yol gideleceğini düşünmek yanlıştır. Halk mı birbirinden kopuk, yoksa siyasetçiler mi halkı birbirinden ayırıyor diye düşündüğümüzde ise hem halkın ve hem de siyasetçilerin katkısı yadsınamaz çünkü sonuçta kendi görünüşünden olana oy veriyor, destekliyor insanlar. Hal böyle olunca bir ileri, iki geri durumu bir türlü iki ileri, bir geri rayına giremiyor. Atatürkçüler'in, İslamcılar'ın bu kadar keskin çizgilerinin olması ise ülkenin yumuşamasına izin vermiyor. Irk ayrımının yapıldığı, ideoloji ve mezhep ayrımına kadar bu fikirler ve söylemler ile bir arpa boyu yol alınmayacağını herkes biliyor.
Örneğin; Erzurum'a, İzmir'e veya Van'a belediye olarak hiç yatırım yapılmasa bile hangi partilerin kazanacağı bellidir ve bunun için hizmete değil, yönetene değil de kendi düşüncesine yakın olana oy veriyor insanlar. İster yanlış olsun ve isterse de çirkin olsun hiç önemli değil.
Millet neyse, devlet odur çünkü devlet, milletin her ferdininin birleşmesi sonucu ortaya çıkar ve sonra kurumlar kurulur. İşte toplumda kendine göre bir yapı inşaa etmeye çalışır hep ve hangi ideoloji geldiğinde ise o yapıyı kendine benzetmeye çalışır, sonra farklı ideoloji gelince de bu sefer o farklısını yapar.
Üzüm, üzüme baka baka kararır sözü ise insanımızı en iyi şekilde anlatır. O rahat ve zengin olduysa, o halde bir yerden cebini nasıl doldurmuş ona bakar ve ister iyi şekilde, isterse de suç teşkil etsin fark etmez aynısını yapmaya çalışır. Bir ülkede doğruların ve yanlışların algısı değiştiğinde, kimse ne doğruya bakar ve ne de yanlışa, sadece kendine ve hayatına bakar.
Ülkemiz düzelir mi veya ileri bir toplum anlayışına sahip olur mu peki, görünen kısmıyla biraz zor çünkü hem coğrafya olarak karmaşık bir yapıya sahip toplum var ve hem de onlarca yıldır kanunun değil de kanunsuzluğun yüceltildiği bir mekanizma ortaya çıkmış durumda. Medyada olsun, çevremizde olsun güçlünün ve zorbanın el üstünde tutulduğu, garibanın ve kanuna uyanların pısırık olarak algılandığı bir makina var.
Bu makinanın dişleri sürekli kırılıyor ama dişlerini değiştirip, yeni diş yerine koymak varken, sürekli yapıştırılmaya çalışılıyor. Herkesin, her şeyi devletten beklediği bir toplum yapısı doğru değildir çünkü toplum önce şapkayı önüne koyup, sonra da ben devleti yönetiyorum ama neden bu kadar çile çekiyorum demesi lazım. Bu durumu günümüz dönemi için değil, cumhuriyet kurulduğundan beri aynı durumun yaşandığını belirtmekte fayda var.
