Yaşamın içinden…
Zamanın kollarında çırpınan bir kuş gibi…
İsme dayanmış bir sıfat gibi…
Hem bir eylemi gerçekleştirmek için var olan fiilimsi gibi…
Hem de bir zarf fiil olacak kadar o fiil de gizli…
Ömür dediğimiz kavram, bir dil bilgisi ile yeterli kalamayacak kadar acı ve tatlı…
Ne sıfatlar yeter ne de belirteçler…
Sussam; sessizce biter. Konuşsam cümlelere sığmaz.
Yaşam, kanatlanmış uçuyor. Belki de tüm mesele yaşamda nasıl var olmak istediğimizle ilgili…
Sıfatlar, bu yüzden önemli olmalı.
İyi bir insan, enerjik bir insan, güler yüzlü insan, merhametli insan…
“nasıl bir insandı?” Sorusuna verilecek cevap hayatımızı özetler boyutta ve insanların dilinde…
Fakat dili olan her insan adil mi veya niyeti halis mi?
Kendi kötü ise, kendi penceresi kirli ise kirli penceresinden bakar ve kirli görür dünyayı. Bu yüzden önemli iyi zihniyeti ve kötü zihniyeti ayırmak…
İnsan önce kendi gönlünü, kendi bahçesini çiçeklendirmeli.
Kendi bahçesini çiçeklendirenin, gücü tüm dünyaya yeter. Bahar da bahçe de içten gelir. Çiçeklerimizi öldürmeye çalışanlara set örmek gerekir. Envai çeşitten güzel çiçekli bahçeme herkesi alsam, bahçemden eser kalmaz. Kötü niyetleri, kötü bakışları çıkardım ben hayatımdan. Niye mi? Yerlerini iyi ile doldurmak için. Yeri dolu olsa iyi niyeti, halis bakış açısını nasıl alabilirdim bahçeme?
Basbayağı kötü insanlar var bu hayatta.
Onların kötü parfümleri de var. “nasıl yani kötü parfüm mü olur?” Diyeceksiniz.
Deyim yerindeyse, bizim veya benim hakkımda söylemleri, art niyetleri…
onların kötü parfümleri bunlar… işte ben bu söylemleri ve davranışları da severim.
Neden mi? Onlar sayesinde; beni gözden çıkaranları görmüş olurum.
Ben uğraşmadan renklerini belli ederler. Aslında onların kötü parfümleri bana yardımcı olur.
Ben işim ile hayallerim ile uğraşırken; kendim ile meşgul olurken, onlara da yazık ki benimle yahut bizim gibiler ile meşgul olur.
Çünkü boş insanlar, boş kaplarını başkasını konuşarak doldururlar. Bu sebepledir ki iyi ki kötüler de var. Yoksa iyinin ne ehemmiyeti var.
Yani imgeler ile ifade edecek olursam, kötü insanları; siyaha, iyileri de beyaz renge benzeterek, konuyu bağlayacağım. Siyah ve beyaz beraber anlamlı.
Siz siyahlar olmasaydınız biz beyazların anlamı olmazdı.
Teşekkürler size.
Eylül SEYHAN