“Yol Varsa Budur, Bilmiyorum Başka Çıkar Yol” (10)
Haremlik-Selamlık Nasıl Dejenere Edildi?
Huzurlu, hayalı ve iffetli aile hayatının temeli olan Haremlik-Selamlık tatbikatı İslam cemiyetlerinde, bilhassa da bin sene İslam’ın bayraktarlığını yapmış olan Anadolu’muzda nasıl dejenere edildi? Zındıka komitesi bu dejenerasyon için muazzam para sarf etmiş, bunun için planlı bir çalışma yapmışlardır. Haremlik-Selamlık uygulamasını ortadan kaldıran etkenlerden bazılarını sıralayalım:
1) Hollywood yapımı filmlerin tesiri: Haremlik-Selamlık hususunda İslâm âilesinde derin yaralar açılmasında, filmlerin büyük rolü ve tesiri olmuştur. Film sektörünün öncüsü de Amerika’dır. Kısaca adına “Hollywood” denilen sektör. Bu sektörün de ağababaları Yahudilerdir. Çevrilen filmlere bakıldığında filmlerde İslam ahlakına tamamen zıt sahneler görülmektedir. Müstehcen kıyafetler, neredeyse her filmde zina sahneleri. Bunu da bilerek yapmaktadırlar. Hedef kitleyi, yani İslam cemiyetini dejenere etmek için sinema salonlarını kiralamakta ve bu salonlarda Amerikan yapımı filmler oynatılmaktadır. Yaklaşık 85 yıldır bu böyle.
2) Yeşilçam filmlerinin tesiri: Bütünüyle Hollywood’un bir taklidi olan “Yeşilçam” üretimi filmlerin neredeyse tamamında İslâmî hassasiyete, bilhassa “Haremlik-Selamlık” konusuna dikkat edilmemiştir. Yaklaşık yüz yılda üretilmiş binlerce filmin hemen hemen tamamında İslan’ın temel emirlerinden biri olan “Haremlik-Selamlık” inancı sanki hiç yokmuş gibi davranılmıştır.
3) Tiyatronun tesiri: Ülkemizde ilk tiyatro faaliyeti İngiliz elçiliğinde yapılmıştır. İlk tiyatro binası ise 1840 yılında Bosco adında bir İtalyan tarafından yapılmıştır. Osmanlı’nın son devrelerinde tiyatro kumpanyası düzenleyenlerin hemen tamamının gayr-ı Müslim olduğu görülür. Onlar, inançlarının gereği, Haremlik-Selamlık konusuna hiç riayet etmemişlerdir. İlk başlarda, yabancı dillerde oyunlar sergilenmiştir. İlk Türkçe oyun Güllü Agop’un tiyatrosunda sergilenmiştir (1868’de). Ermeni asıllı ve asıl adı Agop Vartovyan olan bu tiyatro kurucusu, yönetmeni ve artisti olan isim sonradan Müslüman olarak “Yakup” ismini almıştır. Güllü Agop’un yaptığı en mühim etkinliklerden biri de, kadınlardan ücret almamaktı. Ancak tiyatrosunda Haremlik-Selamlık konusuna dikkat ediyor ve hanımlar için tiyatrosunda kafesli loca yaptırıyordu. Burada gözetilen temel hedef, kadınların “seyirci” olarak tiyatroya gelmesiydi. O devirde kadınlar tiyatro sahnesinde gözükemezlerdi. Kadın rolünü de yine erkek artistler üstlenmekteydi.
Kadınların tiyatro sahnesinde gözükmeleri, cumhuriyetin ilk yıllarında olmuştur. İlk Müslüman kadın artist olan Bedia Muvahhit, başı açık olarak sahneye çıkmış, bunun üzerine Tek Parti Devrinin ileri gelenleri tarafından azarlanmıştır. “Biz kadınların sahneye çıkmasına halkı alıştırıyoruz. Halk bu tarzı kabul etmez. Onun için başın örtülü sahneye çıkacaksın!” denilmiştir. Daha sonraları tiyatroda da Yeşilçam taklit edilmiş, haremlik-selamlık şöyle dursun, İslam inancına zıt her konu tiyatroda işlenmiş ve İslam ahlakına zıt sahneler sergilenmiştir. Dolayısıyla tiyatronun da Haremlik-Selamlık inancının yıpratılmasında mühim rolü olmuştur.
4) Dizi filmlerin tesiri: Televizyonun, bilhassa özel televizyonların hayatımıza girmesiyle, “dizi filmler” yaygınlaşmaya başlamıştır. İlk başlarda Amerikan ve Brezilya başta olmak üzere yabancı yapım dizi filmler gösterilmeye başlanmıştır. Bu dizi filmlerden bazıları yıllar boyu devam etmiştir. Bu filmlerin tiryakisi, müptelası olanlar bile görülmüştür. Bu dizi filmlerinde Haremlik-Selamlık esaslarına riayet edilmediği gibi, İslam ahlakına ters yığınla sahneler sergilenmiş, gözler, kulaklar, akıllar, zihinler, kalpler tahrip edilmiş, insanlarımız âdeta bambaşka bir kimliğe büründürülmek istenmiştir.
Sonraki yıllarda dizi film yapımı ülkemizde başlı başına bir sektör olmuştur. Bu sahada muazzam paralar harcanmaktadır. Televizyonlarda bir hafta boyunca yayınlanan dizi film sayısı bazen yüz civarındadır. Bu dizi filmlerinde müthiş tahripkar algı operasyonu yapılmaktadır. Tarihî dizilerin bir kısmında harem ve padişahların eşleri dekolte kıyafetlerle gösterilmektedir. Oysa o padişahların eşlerinin ve haremdeki hanımların saçının bir telini bile yabancılar göremezlerdi. Dizi film yapımcıları nereden talimat alıyorlarsa Osmanlı ailesinin bu yapısından intikam almaktadırlar. Tenkit edilince de “Biz sanat yapıyoruz” demektedirler.
Dizi filmlere bakıldığında ana fikirlerden birinin haremlik- selamlık uygulamasını tamamen yıkmak olduğu görülecektir. Son 30 yılda, en çok, İslamî hassasiyetini yitirmemiş ve haremlik-selamlık uygulamasını halem devam ettiren Doğu, Güneydoğu ve Karadeniz bölgesiyle ilgili dizi filmler yapılmaktadır. Bu filmlerde tesettürün ve haremlik selamlık uygulamasının ortadan kaldırıldığı görülmektedir. Bunun adı subliminal mesaj değil, bilakis, İslam’a zıt bir hayatın beyinlere çakılması, âdeta sanat adındaki diktatörlükle cemiyette yerleştirilmeye çalışılmasıdır.
Bu dizi filmler yurt dışına, bilhassa körfez ülkelerine de pazarlanmakta, o ülkelerde de halkın büyük tepkisini çekmekte, “insanlarımızın ve bilhassa kadınların ahlakını bozuyor” denilmektedir.
