“Yol Varsa Budur, Bilmiyorum Başka Çıkar Yol” (9)
Haremlik-Selamlığın Şer’î Delilleri
Haremlik-Selamlık uygulaması fürûat değil, farz olan ve İslam cemiyetinin temelini teşkil eden bir uygulamadır. İslam düşmanları komitelerin çalışmasıyla uygulamadan kalkmış gibi gözükse de Müslümanlara yakışan, tevbe edip âcilen bu uygulamaya dönmeleridir.
Şimdi, Haremlik-Selamlık uygulamasının, yani birbirlerine nikah düşen kadın ve erkeğin bir arada bulunmamasının Şer’î delillerine bakalım:
Kur’an-ı Kerim’de hanımların hicabı, yani nâmahrem erkeklere gözükmemesi ile ilgili âyet-i kerime, Ahzâp Sûresinin 53. âyet-i kerimesidir. Bu âyet-i kerimede meâlen şöyle buyrulmaktadır:
“Peygamber (sav)’in zevcelerinden bir şey istediğinizde, onu perde arkasından isteyin. Bu, sizin kalbleriniz için de, onların kalbleri için de daha temizdir.”
Efendimizin (asm) muhtereme hanımları, annelerimiz, bu âyet-i kerimeden (Hicab âyeti) sonra çarşaflı olarak ta olsa hiçbir nâmahreme gözükmemişlerdir. Peygamber Efendimizin hanımlarından Hz. Hafsa (ra) validemiz, babası Hz. Ömer (ra) şehit edildiğinde taziyesine giderlerken, sahabe hanımları etrafını çevirmiş, o halde taziyede bulunup geri dönmüştür.
Fukâhâ-i İslâm’ın ekseriyetine göre; Bu âyet-i kerime Peygamberimizin (asm) hanımlarına has değildir. Bütün mü’mine kadınlara hastır. Dolayısıyla mü’mine hanımlar evin içinde nâmahrem erkeklerle ancak bir perde veya duvar veya kapı arkasından konuşabilirler. Böyle bir hicap olmadan evin içinde erkeklerle karşılıklı konuşamazlar. Âlem-i İslâm’da tatbikat bu şekilde devam edegelmiş ve haremlik-selamlık asırlarca muhafaza edilmiştir. (Günümüzdeki görüntüler ise bid’attır, dalâlettir. Çoğunluğun yaşayışı ölçü değildir. Bu hususa ileride temas edeceğiz.)
Nur Sûresi’nin 31. Âyet-i kerimesinde ise Müslüman hanımların hangi erkeklere görünebilecekleri beyan buyrulmuştur. (Bu 13 sınıf erkeklerin kimler olduğunu geçen yazımızda belirtmiştik.) Şimdi bu âyet-i kerimeye meâlen bakalım:
“Mü’min kadınlara da söyle: Gözlerini (harama bakmaktan) korusunlar; namus ve iffetlerini esirgesinler. Görünen kısımları müstesna olmak üzere, zinetlerini teşhir etmesinler. Baş örtülerini, yakalarının üzerine (kadar) örtsünler. Kocaları, babaları, kocalarının babaları, kendi oğulları, kocalarının oğulları, erkek kardeşleri, erkek kardeşlerinin oğulları, kız kardeşlerinin oğulları, kendi kadınları (mü’min kadınlar), ellerinin altında bulunan (köleleri), erkeklerden kadına ihtiyacı kalmamış (cinsî güçten düşmüş) hizmetçiler, yahut henüz kadınların gizli kadınlık hususiyetlerinin farkında olmayan çocuklardan başkasına zinetlerini göstermesinler. Gizlemekte oldukları zinetleri anlaşılsın diye ayaklarını yere vurmasınlar (Dikkatleri üzerine çekecek tarzda yürümesinler). Ey mü’minler! Hep birden Allah’a tevbe ediniz ki kurtuluşa eresiniz.”
Ahzap Suresi’nin 53. Âyeti olan Hicap âyeti ile Nur Suresi’nin 31. âyeti hadis-i şeriflerle tefsir edilmiş ve açıklanmıştır. Sahabe hanımlarının ve erkeklerinin yaşayışı da bu hususta icma olmuş ve ümmete örnek teşkil etmiştir.
Namahrem erkek ve kadınların bir arada olmaları şöyle dursun. Namahrem olanların birbirine bakmaları dahi haramdır. (Gözün gayr-i ihtiyari bakışından ayrı ikinci bakış) Bunu yapanlar tevbe etmelidir. Bu hususta pek çok hadis var. Teberrüken iki tanesine bakalım:
Veda Haccı esnasında cereyan eden bir tablo için şöyle denilmektedir:
“…Cabir rivâyetinde devamla der ki: Bu suretle hacc mevkibi Müzdelife’ye gelmişti. Burada da Resûl-i Ekrem (asm) akşamla yatsı namazını bir ezan ve iki kametle arka arkaya kıldı. Bu iki namazın arasında nafile namaz kılmadı. Sonra Resûl-i Ekrem sabaha, şafak vaktine kadar yan yatıp istirahat buyurdular. Şafak sökünce ve sabah belli olunca da ezan ve kametle sabah namazını kıldı. Sonra Kasva’ya [Peygamber Efendimizin –asm- devesinin ismi] binerek Meş’arü’l Haram’a geldi. Kıble’ye karşı durup duâ, tekbir, tehlil ve tevhid eyledi. Ve ortalık iyice ağarıncaya kadar vakfede durdu. Güneş doğmazdan önce Müzdelife’den hareket etti ve Fazl İbn-i Abbas’ı terkisine aldı
“Cabir der ki: ‘Fazl güzel saçlı, beyaz simalı bir gençti. Deve üzerinde giderken, kadın hacıların develerinin yanına uğramıştı ve Fazl kadınlara bakmağa başlamıştı. Bunun üzerine Resûl-ü Ekrem (asm) elini Fazl’ın yüzüne koydu. Fazl da hemen yüzünü öbür tarafa çevirdi. Bu tarafta da bakmağa başlayınca bu defa Resulullah da elini bu tarafa çevirirp Fazl’ın yüzüne koydu. Fazl da hemen yüzünü bu def’a da çevirdi. Bu suretle Muhassir vadisinin ortasına geldi.” (Sahih-i Buhârî Muhtasarı Tecrid-i Sarih Tercemesi ve Şerhi, c.10, 1653 no’lu hadis, s. 400)
Peygamber Efendimiz (asm) bir hadis-i şeriflerinde “Yol üzerinde oturmaktan sakınınız” buyurunca sahabeler, “yol üzerleri bizim meclislerimizdir” demiş, Peygamberimiz (asm); “Madem ki sizin için herhalde oturmak zarureti vardır. Şu halde yola hakkını veriniz!” buyurmuştur. Ashab: “Ya Resûlallah! Yolun hakkı nedir?” diye sorunca Efendimiz (asm) şöyle buyurmuştur:
“(Haramdan) göz yummak, (halka) ezâ vermekten ictinâb etmek, (selam verenin) selâmını reddetmek, ma’ruf ile emredip münkerden nehyetmek, (sorana yol göstermek, mazluma yardım etmek)dir, buyurdu.” (age, 7/410, 1098 no’lu hadis)
