BU ÖYKÜNÜN KIZI
Unutamam ki asla, aylar yıllar geçse de.
Huzur veren sözünü, nerde olsa tanırım
Kader ikimiz için ayrılığı seçse de
Sevgi dolu özünü, nerde olsa tanırım
Zor anımda açılan kucak olurdun bana
Bir köyüm bile yokken, bucak olurdun bana
Soğukta üşümezdim, sıcak olurdun bana
Baharını yazını, nerde olsa tanırım
Sevgili aramızda engeller, tuzaklar var
Kaç kere yola çıktım, gittikçe uzaklar var
Ayrılığın nişanı, saçımızda aklar var
Aşkımızın izini, nerde olsa tanırım
Öyle iz bıraktın ki, kapanmaz yürek yarem
Safi duygumuz vardı, sen Aslı, ben de Kerem
Kalbimin sahibisin ey benim ciğerparem
Bu öykünün kızını, nerde olsa tanırım
Durmuş Tunacık