ÇOCUKLUĞUM
Elinde imkan olsa çok görmezdin herhalde
Şu zamanı geçmişe döndürür müydün anne?
Sen de vardın babam da, mutluyduk biz her zaman
İçimdeki yangını söndürür müydün anne?
Kirlendi sizden sonra dünya huzur vermiyor
Gönlümün hazanına kimse çiçek dermiyor
Tarumar oldu hayat, ümitlere ermiyor
Ömrüme katre umut bandırır mıydın anne?
Yakınmış, akrabaymış meğer çoğu hikaye
Bana dokunmayanlar yaşasın olmuş gaye
Ardınızdan tutmadı mutluluk denen maya
Yaşasan onlar gibi kandırır mıydın anne?
Aldığım nefeslerin kârından umudum yok
Çevremin yakınımın varından umudum yok
Bugün mutlu değilim yarından umudum yok
Beni çocukluğuma gönderir miydin anne?
Durmuş TUNACIK