Durmuş TUNACIK

Tarih: 02.04.2025 20:45

BİR ÇOCUĞUN ÖYKÜSÜ

Facebook Twitter Linked-in

BİR ÇOCUĞUN ÖYKÜSÜ 
Büyük aşkla annesini özleyen 
Matem ile gezen çocuk oldu o
Baba hasretiyle kalbi sızlayan
Çilelerle sızan çocuk oldu o

Doğruyu yanlışı büyüdü buldu
Çakalla gezmedi yiğidi buldu
Elinde kalemi kağıdı buldu
Zalimleri ezen çocuk oldu o

Acı çekti, kaderine küsmedi
Merdi tuttu, namertten hiç pusmadı
Haksızlık görünce asla susmadı
Kaypakları çizen çocuk oldu o

Kalleşe dik durup çatanı sevdi
Kalbi yurdu için atanı sevdi
Ezanı bayrağı vatanı sevdi
Hainleri üzen çocuk oldu o

Dünyaya sevecen bakmayı bildi
Dostun yüreğine akmayı bildi
Bazen düşse bile kalkmayı bildi
Sorununu çözen çocuk oldu o

Bir ara hayatın kaçığı oldu
Yuvasını kurdu çocuğu oldu
Lalesi sümbülü çiçeği oldu
Öyküsünü yazan çocuk oldu o

Durmuş TUNACIK


Orjinal Köşe Yazısına Git
— KÖŞE YAZISI SONU —